Turystyka biznesowa zajmuje miejsce w szeroko rozumianym zjawiskiem turystyki, jako jeden z rodzajów ruchu turystycznego. W przeszłości jednak klasyfikacja turystyki biznesowej, jako formy turystyki należała do problematycznych zagadnień. Przede wszystkim kłopotliwe okazywało się rozgraniczenie czasu wolnego i czasu pracy, a także samego motywu – dobrowolności podejmowania podróży oraz łączenia ich z pracą zarobkową. Współcześnie jednak dopuszcza się cele zarobkowe, w szczególności związane z wykonywaniem zawodu, jako motywy podróży turystycznych.
Samo pojęcie turystyki, będącej zjawiskiem bardzo złożonym, spotykało się z problemem zdefiniowania na przełomie dziesięcioleci. W pierwszej połowie XIX wieku turystyka określana była jako ogół wycieczek czy podróży do miejsc atrakcyjnych, a także wszelkie migracje o charakterze naukowym lub przyjemnościowym. Klasyczna definicja mówi, że jest to zespół stosunków i zjawisk, które wynikają z podróży i pobytu osób przyjezdnych pod warunkiem, że nie następuje w związku z tym osiedlenie i podjęcie pracy zarobkowej.
Próba zdefiniowania pojęcia „turystyka biznesowa” jest niezwykle trudna ze względu na mnogość nurtów w nią wchodzących, jej interdyscyplinarność, jak również brak jednomyślności wśród badaczy tego zjawiska. Jako pojęcie bardzo szerokie, zawiera ona wiele płaszczyzn ekonomicznych związanych z podróżowaniem, aspektem zawodowym oraz przemysłem spotkań, które finansowane są głównie przez organizacje. Definiując turystykę biznesową, wyróżnić można dwa nurty definicyjne: nurt behawioralny (definiuje turystykę biznesową na podstawie charakteru aktywności ludzi będących podmiotami interakcji) oraz opisowo-wyliczający (skupia się na zakresie przedmiotowym w odniesieniu do elementów wchodzących w zakres pojęcia turystyki biznesowej, zarówno połączonych z noclegiem, jak i bez).
0
0
Average Rating